Απίθανα πράματα! Ούτε κι εγώ πίστευα στα μάτια μου, όταν αντίκρυσα για πρώτη φορά στη βιτρίνα του Ιανού στην Αριστοτέλους το πρώτο μου βιβλίο «Καθρέφτες θαμποί», ροζ μικροί τόμοι καλαίσθητοι από τη σειρά Μικρος Ιανός, κάτω από έναν παλλαϊκό καθρέφτη με όμορφη χρυσοδουλεμένη κορνίζα. Ηταν το 2004 και η ζωή μου άλλαξε, γιατί ξαφνικά είχα ανακαλύψει ότι αυτό ήταν που ήθελα να κάνω στη ζωή μου, αυτό, και αναρωτιόμουν πώς ζούσα τόσα χρόνια χωρίς να το έχω καταλάβει.
Αργότερα, το 2008, βγήκε το άλλο βιβλίο, «Το διαμαντένιο Αλφα» από τα Ελληνικά Γράμματα, πολυσέλιδο, στιβαρό, bestseller, κι εγώ να ακούω τις καλές κουβέντες, να διαβάζω τις καλές κριτικές και να δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι είμαι εγώ ο αποδέκτης αυτής της θετικής αύρας! Το βίωσα σα θαύμα, σαν ένα δώρο Θεού!
Κείμενο οπισθόφυλλου
Ανάμεσα στους Έλληνες εθελοντές που πολέμησαν στον Ισπανικό Εμφύλιο είναι και ο Αρίστος, ο πατέρας της Λόης, ο ήρωας των μαχών, ο ομορφάντρας που λαβώνει τις καρδιές των γυναικών. Τι κληροδοτεί όμως στα παιδιά του; Πόσο τα σημαδεύει; Και θα καταφέρει ποτέ η Λόη να ξεφύγει από το τέλμα όπου τη βούλιαξαν τα μικρά και μεγάλα οικογενειακά κρίματα; Αυτοεξόριστη από κάθε μορφή αγάπης, προδίδει τον άντρα της, νομίζοντας ότι έτσι ορίζει τον εαυτό της όπως αυτή θέλει και ότι δε θα αναγκαστεί και η ίδια, όπως η μητέρα της, να υποπέσει στο θανάσιμο αμάρτημα του έρωτα. Σημαδεμένη από πάθη και λάθη, δέσμια του παρελθόντος των γονιών της, θα παλέψει για να φτιάξει έναν καινούργιο εαυτό. Μόνο που ο έρωτας της κόβει το δρόμο, κι εκεί αρχίζει η τρέλα και η παραφορά. Τι τίμημα πρέπει να πληρώσει και ποιο είναι το μερτικό της δικής της ευθύνης για τη δραματική κατάληξη;
Ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, όπου η μοίρα των ηρώων διαμορφώνεται, παραβιάζεται και ισοπεδώνεται από τον έρωτα και από τη Μεγάλη Ιστορία, αυτή που κατευθύνει και κινεί τους ανθρώπους σαν άβουλα όντα σε ένα παράλογο θεατρικό έργο.
Απόσπασμα από το βιβλίο:
"Όχι, δεν τον αγαπώ, μ’ έβγαλε από την ερημιά μου, θαμπώθηκα από πλούτη και μεγαλεία, ήθελα να τ΄αποκτήσω, να ΄χω κι εγώ κάτι δικό μου, πέρα απ’ αυτό όμως τίποτε. Είμαστε δύο Λόες, η μια κάνει ό,τι μπορεί να τον ευχαριστήσει για να τον κρατώ ευδιάθετο, φροντίζω το βιος μου σα να λέμε, φρουρός και φύλακας, και η άλλη η Λόη, η δική μου η αμέτοχη, παρακολουθεί τι συμβαίνει, έρημη και μόνη και σα στεγνό κομμάτι γης, άνυδρο, μ’ έναν κόμπο, εγκατεστημένο εκ γενετής στην καρδιά της που δε λέει να λυθεί. Κι ούτε ποτέ έφτιαξα σενάρια για τη ζωή μου σαν κοπελίτσα, όπως όλες που φαντάζονται πρίγκηπες και ηθοποιούς και σπίτια και πλούτη και παιδιά, τίποτε απ’ αυτά, τα σενάρια τα δικά μου ήταν της μιας μέρας, έπιαναν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, θα ‘χουμε να φάμε το μεσημέρι; όλοι; θα ξημερωθούμε στα κρεβάτια μας ή στο κοτέτσι; θα μαυρίσει κανένα μας πάλι στο ξύλο απόψε; ή θα τη βγάλουμε και σήμερα καθαρή; Αυτά ήταν τα σενάρια. Φαντάσου λοιπόν πώς φάνταζε ο Μηνάς στα μάτια μου! Αλλά αγάπη; Πώς να την κεντήσω; Με τι κλωστές; Και με τι βελόνες; Και με τι τεχνική; Πού να τη μάθω;"
"To Διαμαντένιο Άλφα"
Επανέκδοση από τις εκδόσεις "Ψυχογιός"
Στο Διαμαντένιο Αλφα οκτώ γυναίκες ανοίγουν τις κρύπτες της ψυχής τους και αποκαλύπτουν τις μοιραίες πορείες τους. Ολα αυτά που αποτέλεσαν τη ζωή τους τα κουβαλάει, βαρύ φορτίο, η αφηγήτρια σαν τελευταία της γενιάς της...δεν μπορείς να επιλέξεις τη φυλακή σου, την κτίσαν άλλοι πριν από σένα, λέει.
Κάθε γενιά μεταβιβάζει στην επόμενη τα κρίματά της, οι αμαρτίες μεταφέρονται με το αίμα. Οι γυναίκες όμως στο Διαμαντένιο Αλφα παίρνουν την τύχη στα χέρια τους. Πολεμάν το Κακό με τα δικά του όπλα.
"To Διαμαντένιο Άλφα"
Επανέκδοση από τις εκδόσεις "Ψυχογιός"
Στο Διαμαντένιο Αλφα οκτώ γυναίκες ανοίγουν τις κρύπτες της ψυχής τους και αποκαλύπτουν τις μοιραίες πορείες τους. Ολα αυτά που αποτέλεσαν τη ζωή τους τα κουβαλάει, βαρύ φορτίο, η αφηγήτρια σαν τελευταία της γενιάς της...δεν μπορείς να επιλέξεις τη φυλακή σου, την κτίσαν άλλοι πριν από σένα, λέει.Κάθε γενιά μεταβιβάζει στην επόμενη τα κρίματά της, οι αμαρτίες μεταφέρονται με το αίμα. Οι γυναίκες όμως στο Διαμαντένιο Αλφα παίρνουν την τύχη στα χέρια τους. Πολεμάν το Κακό με τα δικά του όπλα.
Συνδετικός κρίκος και νήμα που διατρέχει όλο το μυθιστόρημα το δαχτυλίδι που περνάει από γενιά σε γενιά, το φορώ και με φοράει, κύκλος σφιχτός που με ορίζει μην τύχει και ξεφύγω και περπατήσω σε δρόμους ελεύθερους. Κοινός τόπος και σκηνικό μαζί το κόκκινο σαλόνι, κολαστήριο ψυχών, αλλάζει χέρια, σπίτια και γενιές και γίνεται μάρτυρας όλων των σημαντικών στιγμών της οικογένειας.
Μιας αστικής οικογένειας και της ηθικής της που αποδομείται σιγά σιγά με μυστικά και ψέματα. Που διατηρεί υποκριτικά την οικογενειακή επίπλαστη ισορροπία καμουφλάροντας εγωιστικές ανικανοποίητες ανάγκες και συγκρούσεις μη αναστρέψιμες.
Γιατί το παρελθόν διεισδύει από αόρατες ρωγμές, κυριαρχεί ο ερωτισμός, ρέουν υπόγεια ρεύματα σκοτεινά, εφιάλτες από το παρελθόν στοιχειώνουν, η βία υπονομεύει κάθε έκκληση για αγάπη και για επαφή.
Θα μπορέσουν οι ηρωίδες να αντιταχθούν και να επιβιώσουν; Με τι κόστος; Και πόσο μεγάλες θα είναι οι απώλειες;
Είναι η ψυχογραφία μιας οικογένειας, οι κρυφοί μηχανισμοί της, ο παγίδες και τα αδιέξοδά της, μια χαρτογράφηση στο χώρο της γυναικείας ταυτότητας.
